Kutsal şehirde ayaklarım kutsal bir yere doğru beni çekiyor. Burası âlemlere rahmet Peygamber Efendimiz’in doğduğu evin yeri. Şuan yerinde bir kütüphane var. Ama gözlerimi kapatıyor ve o güne gidiyorum.
Abdulmuttalib’in hüzünlü evinde bir sevinç çığlığı. Abdullah’ın yetimi dünyaya geliyor. Efendim yetim olarak dünyaya geliyor ama korumasız değil. Yaratanın koruması altında dünyaya geliyor.
İsminin Allah tarafından konması ve peygamberlerin O’nu ziyaretleri geliyor hatırıma.
O gün Mekke de bir güneş doğdu ve zalimlerin tüm ışıkları söndü.
Ve Peygamberimiz’in evi. Şuan yerinde mermer zeminden başka bir şey yok. Hz. Hatice annemizin yaşadığı evin yerinde yeller esiyor. O günden bu güne kalan sadece Kâbe, diğer her şey kaybolup gitmiş, tarihimizi koruyamamışız.
11 Ocak 2007 / Mekke