Yarın Mekke’de son günümüz. Ayrılık vakti yaklaştı. Şimdiden içimizi bir hüzün kapladı. Allah’ın beytinden, misafirliğinden nasıl ayrılacağız? Bu ayrılış pek kolay olmayacak sanırım. Zira buraya gelebilmek için yıllarca bekledik, bir anda nasıl ayrılırız!
27 günlüğüne gelmiştik. Gelirken uzun bir süre gibi gelmişti. Ama göz açıp kapayana kadar bir vakitmiş, su gibi akıp gitti. Çok çabuk geçti bu güzelim vakitler. Yeterince ibadet edemedik hayıflanıyoruz kendi kendimize. Keşke biraz daha vakit olsa idi diyoruz. Sayılı günler çabuk bitiyor.
Bugüne kadar memleketimizi ve sevdiklerimizi pek hatırlamamıştık, hatırlasak bile öylesine idi. Ama şimdi yeni bir hasret ve yeni bir buluşma için hazırlanıyoruz. Sevdiklerimize, sevenlerimize kavuşmak için. Onlar yolumuzu gözlüyor. Sanırım bizim daha önce hacca gelenleri kokladığımız gibi onlarda bizi koklayacaklar. Kâbe’nin kokusunu arayacaklar üzerimizde, Mescid-i Nebevi’nin kokusunu duymak isteyecekler.
Ve yarın tüm günümüzü Kâbe’de geçireceğiz. Bir kez daha doymaya çalışacak ve veda tavafı ile ayrılacağız bu kutsal mekânlardan.
12 Ocak 2007 / Mekke