Elveda sevgilinin diyarı, elveda güzel şehir, elveda Uhud, elveda Baki mezarlığı, elveda güzel insanların yurdu, elveda Efendimin diyarı, elveda Medine. Gözüm yeşil Kubbe’de, gönlüm Allah Resulü’nde. Bedenim ayrılıyor ama gönlüm burada. İnsan buraları terk etmek istemiyor ama ne çare ayrılıyoruz. Ayrılık çok zor! Kendimi teselli ediyorum tekrar geleceğim diye. En kısa zamanda gelmek üzere ayrılıyorum.
Bugün Medine’de son günümüz. Yatsı namazını müteakip Medine’den, Allah Resulünün misafirliğinden ayrılacağız. Yatsı namazı ile kırk vakit namazı tamamlamış olacağız. …… Ve son kez selamda, Allah Resulü’nün huzurundayım. Veda vakti artık! Bedenim için veda edeceğim ama ruhum burada, Allah Resulünün yanında. Salat ve selam sana ey Allah’ın Resulü… Bu selam başka selam. Niçin herkes ağlıyor,
Medine’nin tarih kokan sokaklarında dolaşıyorum. İlk durağım Hz. Ebu Bekir Efendimizin radiyallahu anh halife seçildiği yer. Burası Mescidi Nebevinin batısına düşüyor. Ve mermer olmayan tek toprak parçası. Burası bir park ve yemyeşil, bu yeşillik sizi seçim anına taşıyor. Peygamberimiz’in irtihali üzerine halifeliğin önemini bilen sahabeler bir an bile vakit kaybetmeden halifelerini seçmişlerdi. Tüm sahabe biat
Tarih sayfalarında Peygamber Efendimize karşı edebin güzel bir örneğini buluyorum. Bu örnek peygamber aşığı bir ecdadımız, şair Nabi. Osmanlı Medine’ye bir sürre alayı gönderir. Alayın başında bir paşa vardır. O günün şartlarında yolculuk çetin. İnsanın yorulmaması mümkün değil. Paşa da yorulmuştur ve Medine yakınlarında konakladıklarında uzanarak yatmıştır. Fakat ayaklarının geldiği yön Medine yönü, yani Efendimiz
Büyüklerimizin “illa edep illa edep” sözünün anlamını burada daha iyi anlıyorum. Anne babamın küçük yaşlarda bana kazandırmaya çalıştığı edebin önemini çok daha iyi anlıyorum. Her işin başı edep! Farklı tenden, farklı ülkeden, farklı mezhep ve farklı bilgi seviyesinden binlerce insan var burada. Mescidi Nebevi’deyiz. Kemali edep ile diz çöküp Allah Resulünün mescidinde, O’nun misafiri olduğumuzu
Mescidi Nebevi’de bulunduğumuz sürece gönlümüz sürekli Peygamberimiz’in huzuruna çıkmayı arzu ediyor. Çok kalabalık olduğu için ölçülü bir şekilde selama giriyoruz. O’nun huzurunda kemali edeple duruyor, salât ve selam ediyoruz. İslam kaynaklarından öğrendiğimiz kadarı ile kabrinde bulunan insan hayattaki insanların konuşmalarını duyar. Bu sebeple o mekânda boş şeyler konuşmuyoruz. Gönlümüzü ve bedenimizi her an O’nunla birlikteymiş
Mescidi Nebevi’de namaz kılabilmek için erken gelmek gerekiyor. Zira çok kalabalık, bu kalabalıkta yer bulmak zor oluyor. Vakit akşam namazı vakti, beklerken akşam ezanı başlıyor. Burada ezanlar bir başka güzel. Huşu ile dinliyoruz. Bizler kamet beklerken bazı insanlar kalkıp namaz kılıyorlar. Bense oturuyorum. Sonradan öğreniyorum ki bu insanlar tahiyyatül mescid namazı kılıyorlar. İlim ehli bir
Mescidi Nebevide yerleri bugün bile bilinen yerlerden biride Ashabı Suffe nin bulunduğu yer. Burası biraz yüksekçe ve etrafı çevrilidir. Müminler burayı da doldurmuş durumda. Burasını boş bulmak mümkün değil. Burada oturan sahabeler zahiri ve batini ilimde yetişmişlerdi. Bu bölümde oturarak bir anlamda manevi bir yetişme ortamının feyzini bekliyorsunuz. Kendinizi o günlere götürüp, en güzel öğretmenin
Medine’yi karış karış geziyoruz. Gezdiğimiz her yer bizi Asr-ı Saadet’e götürüyor. Burası iki kıbleli mescit. O günlerde Yahudiler “Muhammed ve ashabı kıblenin neresi olduğunu bilmiyorlardı, biz onlara yol gösterdik.” gibi laflar yayıyorlardı. Peygamberimiz bu sözlerden çok rahatsız olmuştu. Bunun üzerine gözlerini göğe dikerek Rabbimiz’den bir haber bekliyordu. Gönlünden Kâbe’nin kıble olmasını istiyordu. Mekke’de iken Rukni
Burada namazlar çok farklı. Vakit namazlarında farzı kıldıktan hemen sonra, sünneti kılmadan cenaze namazına duruyoruz. Her vakitte mutlaka cenaze oluyor. Bazen birkaç defa kıldığımız oluyor. Yani her vakit ölümü hatırlıyoruz. Ölen insanların kim olduklarını bilmiyorum. Ama çok şanslı insanlar. Cenazeleri Mescidi Nebevi’de on binlerce insan tarafından kılınıyor ve Cenneti Baki’ye defnediliyor. Ölümün güzeli bu olsa