Geri dönüş yolculuğu başlamak üzere. Herkeste bir telaş. Çoğu insanda evlat hasreti var. Bu heyecan bir nebze de olsa bizde de var. Seher vakti otobüslerimiz hareket etti. Sabah namazını Mekke’nin çıkışında bir camide kılıyoruz. Bu namaz Mekke’deki son namazımız oldu. Elveda şehirlerin anası Mekke, elveda Efendimin şehri, elveda Kâbe, elveda Hacerül Esved, elveda Makamı İbrahim,
Ayrılık vakit geldi çattı. Bu son tavafımız. Hacerül Esved’i bir kez daha selamlayarak tavafımıza başlıyoruz. Gözlerimiz bu sefer Kâbe’ye farklı bakıyor. Kâbe’yi yukardan aşağı her yönünü iyece süzüyoruz. Gözümüze ve gönlümüze her karesini nakşediyoruz bu güzel beytin. Makamı İbrahim’den bir başka geçiyoruz. Hicri İsmail bugün bir başka gözüküyor gözümüze. Rukni Yemani’ye geldiğimizde bir kez daha
Yarın Mekke’de son günümüz. Ayrılık vakti yaklaştı. Şimdiden içimizi bir hüzün kapladı. Allah’ın beytinden, misafirliğinden nasıl ayrılacağız? Bu ayrılış pek kolay olmayacak sanırım. Zira buraya gelebilmek için yıllarca bekledik, bir anda nasıl ayrılırız! 27 günlüğüne gelmiştik. Gelirken uzun bir süre gibi gelmişti. Ama göz açıp kapayana kadar bir vakitmiş, su gibi akıp gitti. Çok çabuk
Peygamber Efendimiz’in evinin bulunduğu yerin yanında hummalı bir çalışma var. Burası zemzem doldurma yerlerinden bir tanesi. İnsanlar memleketlerine götürecekleri zemzemleri buradan dolduruyorlar. Burası çok kalabalık! Bu kalabalığın arasında çamaşır yıkayan insanlar dikkatimizi çekiyor. Dikkatli baktığımızda yıkanan şeylerin bez olduğunu görüyoruz. Nedir bu diye sorduğumuzda kefenlik bez cevabını alıyoruz. Dilini bilmediğim bu insanlarla konuşmak zor olmuyor.
Cehalet her yerde kol geziyor. Bugün grup olarak Mekke’de bir gezi düzenlendi. İlk durağımız Peygamber Efendimiz’in doğduğu evin yeri idi. Bu evin önü Mescid-i Harâm’e kadar düz bir alan. Burada buğday satıyorlar. İnsanlarda bu buğdayları alıp güvercinlere atıyorlar. Aynı Eminönü’nde olduğu gibi! O kadar çok buğday atılmış ki görevliler bunları bir yere toplamak zorunda kalmışlar.
Duygularım tarih sayfalarında dolaşıyor. Mekkeli müşrikler bir araya gelerek Müslümanlara ambargo kararı alıyorlar. Ve çile artmaya başlıyor. Gözlerim Mekke sokaklarında Ebu Cehil’i arıyor. O gün yaşasaydım, acaba Ebu Cehil’in karşısında çıkıp onu bir kılıç darbesi ile indirir miydim, bilemiyorum. Allah Resulü sahabesine o gün böyle bir yolu göstermedi. Her halde ben de Resulüme uyar bunu
Kutsal şehirde ayaklarım kutsal bir yere doğru beni çekiyor. Burası âlemlere rahmet Peygamber Efendimiz’in doğduğu evin yeri. Şuan yerinde bir kütüphane var. Ama gözlerimi kapatıyor ve o güne gidiyorum. Abdulmuttalib’in hüzünlü evinde bir sevinç çığlığı. Abdullah’ın yetimi dünyaya geliyor. Efendim yetim olarak dünyaya geliyor ama korumasız değil. Yaratanın koruması altında dünyaya geliyor. İsminin Allah tarafından
Sabah güneşi ile vahyin ilk olarak indiği Cebeli Nur’a doğru yola çıkıyoruz. Nur dağının eteklerine kadar taksi ile geliyoruz. Buraya kadar her şey normal! Ve Nur dağının eteklerindeyiz. Aman Allah’ım bu yüksek ve dik bir dağ. Tırmanmaya başlıyoruz. İlk yüz metrede yorulduğumuzu hissediyoruz. Acaba çıkabilir miyiz diye düşünmeye başlıyoruz. Ve devam ediyoruz. Bu tırmanış hep
Yeni doğan bebeğe iyi bakmak gerekir. Anne baba yeni doğan bebeklerine özenle bakarlar. Gıdasının anne sütü olmasına özen gösterirler. Gerekli aşıları yaptırarak hastalıklara karşı korurlar. Temizliğine azami derecede özen gösterirler. Pişik olmasına bile gönülleri razı olmaz. O uyumadığı zaman kendileri de uyumazlar. İşte bizler de haccımızı yaparak anadan yeni doğmuş gibi tertemiz olduk. Hayatımızda bembeyaz
Bu gece grup olarak Umre yapacağız. Bu sebeple akşam namazını otelin mescidinde kılıyoruz. Buraya kadar her şey normal! Namazın akabinde Hoca Efendi Aşrı Şerif okuyor. Aşrı Şerif’in arkasından Fatiha beklerken, bu ayetlerin mealini de okuyor. Bir an pür dikkat kesiliyoruz. Bugüne kadar böyle bir uygulama görmemişiz. Ayetler çok anlamlı ve derin geliyor. Adeta ruhumuza işliyor.