Ahşap ev; camlarından kızıl biberler sarkan! Arsız gökdelenlerle çevrilmiş önün, arkan! Kefensiz bir cenaze, çırılçıplak, ortada… Garanti yok sen gibi faniye sigortada! Eskiden ne güzeldin; evdin, köşktün, yalıydın! Madden kaç para eder, sen bir remz olmalıydın! Bir köşende annanem, dalgın Kuran okurdu; Ve karşısında annem, sessiz gergef dokurdu. Semaverde huzuru besteleyen bir şarkı; Asma saatte
Siz deyin istiklal şairi ben diyeyim İslam şairi. Şu sıralar sosyal medyada Akif’in yılbaşı şiiri diye bir şiir dolaşa dursun (bu şiir Akif’e ati değil) O aramızdan ayrılalı 81 yıl oldu. Muhammed Akif’i rahmetle anıyor, hayırla yâd ediyoruz.
Tarih sayfalarında Peygamber Efendimize karşı edebin güzel bir örneğini buluyorum. Bu örnek peygamber aşığı bir ecdadımız, şair Nabi. Osmanlı Medine’ye bir sürre alayı gönderir. Alayın başında bir paşa vardır. O günün şartlarında yolculuk çetin. İnsanın yorulmaması mümkün değil. Paşa da yorulmuştur ve Medine yakınlarında konakladıklarında uzanarak yatmıştır. Fakat ayaklarının geldiği yön Medine yönü, yani Efendimiz