Manevi kuraklık yaşayan gönlümü sulamak için Safa tepesine çıkıyorum. Hacerül Esved’i istilam edip sayıma başlıyorum.
Ve başlıyorum gönlümün manevi suyunu aramak için… Dillerimiz zikirde, gözlerimiz Merve tepesinde. Ve birden daha bir heyecanla koşuyorum. Yakaladım, yakalayacağım o manevi suyu!
Bu yürüyüşle gönlümdeki manevi kuraklığa son vermem lazım. Hacer annemiz İsmail’ine, en sevdiğine su arıyordu. O’nun susuzluğunu gidermek için çırpınıyordu. Ben de kendi İsmailimin, gönlümün, bedenimin susuzluğunu gidermek için çırpınıyorum. Safa Merve arasında gidip geliyor, gönlümüzün zemzemini arıyorum.
Ve Rabbime iltica ediyorum. Allah’ım Hacer annemiz gibi olmasa da bende senin rızan için koşuyorum. Susayan, kuraklaşan gönlüme bir zemzem nasip et.
26 Aralık 2006 / Mekke