Semüre İbnu Cündeb radıyallâhu anh anlatıyor: Ensâr’dan bir zatın bahçesinde benim bodur bir hurma ağacım vardı. O zât ailesiyle beraberdi. 
Semüre, kendi ağacına gitmek üzere bahçeye girerdi. Bu girişten bahçe sâhibi rahatsız oluyordu. Kendisine o ağacı (bir başka yerdeki ağaçla) değiştirmeyi talep etti. Ama Semüre kabul etmedi. Bunun üzerine Ensari radıyallâhu anh Resulullah’a (a.) gelip durumu anlattı. Resulullah Semüre’ye o ağacı satmasını talep etti; fakat o kabul etmedi. Bu sefer (bir başka yerdeki ağaçla) değiştirmeyi teklif etti, o bunu da kabul etmedi. Resulullah: “Ağacı ona bağışla!” dedi ve buna rağbet etmesi için “şöyle şöyle ecir var!’’ buyurdu. Semüre yine, kabul etmedi. Bunun üzerine Resulullah (a.):
“Sen muzır birisin!” dedi. Sonra Ensari zâta dönüp:
“Git, onun hurmasını sök!” buyurdu.”
