Seksenli yılların ortasıydı. Anadolu’nun yorgun ama vakur yüreğinde, bir taşra mahallesinde geçiyordu çocukluğum. Ne asfalt vardı yollarımızda ne gökyüzünü yoran neon ışıkları… Toprak yollar, soba borularından tüten ince dumanlarla birleşir, çocuk kahkahalarının altında yankılanırdı. Fakirlik vardı evet, ama yoksulluk değil; çünkü bir tas çorbayı ikiye bölmek maharet değil, insanlıktı. Kurban Bayramı böyle bir zamanda gelirdi;
Osmanlı İmparatorluğu vezir-i âzâmlarından Hekimoğlu Ali Paşa, çok cömert ve hâl ehli bir zât idi. Onun komşularından biri, paraya ihtiyacı olduğundan, kendi evini satılığa çıkardı. Talipliler “Evi kaç paraya veriyorsun?” dediler. Evini satmak isteyen adam “yüz bin akçeye” dedi. Hayrete düşen talipliler “senin bu küçük evin o kadar eder mi?” dediklerinde, “siz, Hekimoğlu Ali Paşa’nın
Yapılması Gerekenler Her nerede karşılaşırsan komşuna selam ver, Komşuna güler yüzlü, tatlı sözlü ol, Komşu çocuğuna şefkat göster, Komşun ile hediyeleş, Komşun hastalandığında ziyaret et, Komşunun sıkıntılı halinde teselli et, destek ol, elinden tut, Komşusun sevinçli halinde tebrik et, sevincine ortak ol, Komşunun kusurlarını görmezden gel, Komşunun yokluğunda evine göz kulak ol, sahip çık, Komşunun
Geceyi ve gündüzü yaratan, doğayı bir nizama koyan Allah, elbette insanı da bir düzene koyacak, bir yaşam standardı belirleyecektir. Bu yaşam şeklinin kanunlarını Rabbimiz Kur’an-ı Kerim’de bize örneklerle göstermiştir. Bu konuda örnek, İbrahim aleyhisselamın misafirperverliğidir. Hayatımıza rehber olan İbrahim aleyhisselamın misafire davranış şekli şöyle anlatılmaktadır: “Sana İbrahim’in ağırlanan konuklarının haberi geldi mi? Hani, yanına girdiklerinde:
Komşuluğu devam ettirebilmenin en önemli faaliyetlerinden biri ziyaretleşme, yani misafirliktir. Ah eski ramazanlar dediğimiz gibi ah eski misafirlikler demeye başladık 🙁 Bu değişimin sebepleri çok olabilir ama çözümü kendimizdedir. Biz komşumuzu ziyaret etmeye karar verdik de kim engel oldu! Komşumuzu evimize davet ettik de komşumuz gelmedi mi! “Adamın biri, başka köyde bulunan bir (din) kardeşini
Hastalanırsa, ziyaretine gitmek, Ödünç bir şey isterse, vermek, Darda kalırsa, yardım etmek, Başına bir şey gelirse, teselli etmek, Bir nimete kavuşur, sevindirici bir gelişme olursa, tebrik etmek, sevincini paylaşmak, Vefat ederse, cenazesine katılmak, Evinin çatısını onunkinden yüksek yapmamak, onun rüzgârını kesmemek, İkramda bulunmak, Eziyet vermemek, İyilik yapmak, Halini ve durumunu kontrol etmek, İkramını hakir görmemek,
Ahşap ev; camlarından kızıl biberler sarkan! Arsız gökdelenlerle çevrilmiş önün, arkan! Kefensiz bir cenaze, çırılçıplak, ortada… Garanti yok sen gibi faniye sigortada! Eskiden ne güzeldin; evdin, köşktün, yalıydın! Madden kaç para eder, sen bir remz olmalıydın! Bir köşende annanem, dalgın Kuran okurdu; Ve karşısında annem, sessiz gergef dokurdu. Semaverde huzuru besteleyen bir şarkı; Asma saatte
Örfümüz, atasözlerimizle yaşar ve bizlere ulaşır. Bize ulaşan bu sözleri kendi tecrübelerimizi de ekleyerek bizler de kendi nesillerimize aktarırız. Bu aktarım nesilden nesile devam eder. Atasözlerimiz belli bir tecrübenin üzerine söylenmiş hayat kurallarıdır. Tarihten ders çıkarmak için bu sözleri yabana atmamalı, hayatımıza rehber edinmeliyiz. Atasözlerini; annelerimiz babalarımız, babaannelerimiz, anneannelerimiz, dedelerimiz tecrübe etti, bizde yaşayarak görüyoruz,
Bir gün Resulullah (a.) hutbeye çıkıp Müslümanlardan bazı kimselerden övgüyle söz etti. Sonra şöyle buyurdu: “Bazı kimselere ne oluyor da komşularına dini öğretmiyorlar onları bilgilendirmiyorlar, onlara öğüt vermiyorlar, kendilerine bir şey emretmiyor ve onları bir şeyden sakındırmıyorlar. Yine bazı kimselere de ne oluyor ki, komşularından bilgi sormuyorlar, onlardan dini öğrenmeye çalışmıyorlar, onlardan öğüt almıyorlar. Vallahi,
Mücahid’den rivayet edildiğine göre, şöyle anlatmıştır: “Abdullah İbn-i Amr’ın yanında idim, kölesi de bir koyun yüzüyordu” Abdullah İbn-i Amr dedi ki: “Ey genç! Bitirdiğin zaman, Yahudi komşunla başla (hediye ver)” Oradaki topluluktan bir adam: “Yahudi’ye mi? (vereceksin) Allah seni ıslah etsin” dedi. Abdullah İbn-i Amr şöyle cevap verdi: “Peygamber’in (s.) komşuya iyiliği tavsiye ettiğini işittim,